Oyun ; kişiliğin gelişimi süresince diğer insanlarla paylaşarak , taklit ederek gerçekleştirilen ve yaşamın temel dayanağı olan önemli bir etkinliktir.
Oyun ortamları , çocukluktan başlayarak her yaştan insanın fırsat buldukça içinde olmaktan keyif aldığı ortamlardır.

Oyun ;
öğrencinin hayal gücünü geliştirir ,
dil gelişimini sağlar ,
insanlar arası etkileşimi arttırır.
Çocuğun , kendi bedenini tanımasına yardımcı olur ,
dikkatini toplamasını sağlar.

Bunların yanı sıra oyun;
çocuğun çevreyi gerçek yönleriyle tanıma ve araştırmasını , yetişkin rollerini gözlemlemesini , karar verme ve mantık yürütme yeteneğini geliştirmesini sağlar.

Çocuk , oyun sayesinde fazla enerjisini iyi yönde kullanmayı öğrenir. Oyun , tarih boyunca hem çocukların hem de büyüklerin iletişim aracı olmuştur. İki çocuk yan yana geldiğinde , göz göze bakışarak birlikte oynamak istediklerini işaretini verirler. Az sonra ne oynayacaklarını kararlaştırırlar.

Oyun aynı zamanda zaman geçirme ve eğlence aracıdır; Çocuğun duygularını ,
ruhsal çatışmalarını ,
eğilimlerini ,
düşlerini ,
isteklerini ve çevresel etkinliklerini içine alır .

Çocuk oynadığı oyunda;
problemlerini ,
sevincini ,
öfkesini ,
nefretini ifade eder.

Oyunun büyüleyici bir etkisi vardır . Oyun kuralları bağlayıcıdır. Kuşkuya yer bırakmaz . Kurallar bozulunca bütün oyun çöker. Oyun kurallarını çiğneyen oyun dışında kalır. Ciddi bir iş olarak benimsememekle birlikte oyuncu yoğun şekilde ve tamamen kendini oyuna verir.

Çocuk oyunlarının bazı özelliklerini şöyle sıralayabiliriz :
* Oyun çocuğun serbest etkinlik alanıdır. Oyunun belli başlı amacı yoktur.
* Oyunda ki nitelik ve konular çocuğun gelişimine bağlı olarak zaman içinde farklılık gösterir.
* Oyunun tekniği her çocuğa göre değişir.
* Oyun , çocuğun duygularını doğal olarak ifade etmesini sağlar.
* Bazı oyunlarda bir çeşit ‘ alıştırma ` işlevi bulunur .
* Oyunlar çoğunlukla bilinen yaşantıların yeniden yaşanması veya yaşantıların sürdürülmesi olarak görülür.
* Beceri ister.
* Cesaret ister.