Anne ve baba çocuğu ilgili huyundan vazgeçirmeye ne çok önem verirse, o kadar başarısızlığa uğrayacaktır. Böyle bir yoldan kendini saydırmaya sürekli çaba harcayacaktır. Çocuk ; parmağım emmesinde tüm cildin üzerine yayılan bir gıcıklanma duygusunun da rolü olsa gerek; çünkü başka türlü çocuğun diğer bir takım nesnelerime alıp ağzına götürmesini anlamak olanaksızdır. Nerede parmağını emen bir çocuk varsa, orada bir savaş durumu var demektir. Çocuğa isterse bunu yenebileceği fikri aşılanmalıdır.

Her çocukta bir dik başlılık duygusunu uyandırma olanağı vardır. Tutalım ki anne ve babalar çocuklarının yemek yemesine ayrı bir önem veriyorlar, savaş hazırdır. Bazı kötü alışkanlıkların bir türlü kaybolmamasının nedeni de işte budur. Rahat bir durumdan itilip uzaklaştırılan çocuk çevrenin İlgi ve dikkatinin üzerinde toplandığı eski rahat durumunu her türlü yola başvurarak gerisin geri ele geçirmeye çalışır

. Parmağını emenler anne sütünü hiç zorluk çekmeden ele geçiren annelerinin memelerini emmeye gerek kalmaksızın anne sütünün meme uçlarından kolaycıcık ağızlarına aktığı olan çocuklardır; zamanında görevini yapamayan emme organları da ilgili çocuklarda sonradan varlığını hissettirmeye başlamış ve böylece parmağım emme durumu ortaya çıkmıştır.

Öncelikle savaşan bir çocuk sayılacağı her türlü kuşkunun ötesindedir. Öncelikle sebebin bulunması gerekiyor. Kız çocuksa öz bakımını çoğaltmamız gerekir, (gel parmaklarına oje sürelim deyip parmağından uzaklaştırabiliriz ) Çocuğun parmağını emdiğim görünce gel bakalım başka yöne deyip ilgisi dağıtılabilir parmağına ulan.

Eğer çocuk bir yaşından sonra buna başlamışsa bu çocuğun fazla yorgun rahatsız, mutsuz sıkıntılı, üzüntülü olduğunun belirtisidir. Parmak emmenin asıl nedenleri ortadan kalkmadıkça çocuk parmak emmeye devam edecektir. Çocuğa uygun dinlenme geniş ve çeşitli faaliyet olanakları, oyun oynamak, meşgul olmak gibi olanaklar sağlanmalıdır.